Mam super ludzi na osiedlu, naprawdę. Do piaskownicy wychodzi się towarzysko a nie po prostu do piaskownicy. Ja tradycyjnie wychodzę z robótką, bo cierpię na nerwicę rąk i bezczynne siedzenie na ławce wywołuje u mnie uczucie niepokoju - to już raczej uzależnienie
Moje dzierganie rozniosło się wśród dziewczyn i pod koniec lata ławki wyglądały niczym grzędy w kurniku, tyle że obsiadały je szydełkujące matki polki.
Jedna z mam - Szams postanowiła wydziergać teściowi szalik - kochana synowa, nie? Zabrała się z pasją, a nie było łatwo, bo 40 stopni Celsjusza nie czyniło szydełkowania gruba wełną najłatwiejszym.
Dziergała i dziergała i dziergała....
i pewnego dnia przychodzi i mówi ratuj, bo trochę się rozpędziłam. No troszkę tylko...
Wyszedł prawie 3 metrowy czarny szalik. I klops! Robiony tak, że aby skrócić trzeba by cały spruć, ale tej opcji nie brałam pod uwagę, bo dla początkującej dziewiarki to jak strzał w kolano, a raczej w nadgarstek, bo bez kolana się przecież obejdzie, do niczego w dzierganiu potrzebne nie jest
No więc ratowałam.... tu połączyłam, tam obrobiłam i wyszedł naprawdę ciepły fajny komin.
Zapożyczyłam go sobie i już dwie wersje powstały - brązową z opaską i mitenkami już widzieliście a szara z czapą dziś prezentowana na moim osobistym mężczyźnie.
Nazwałam ten komin Szams na cześć dziewiarki, dzięki której taki pomysł zakiełkował w mojej głowie i też dlatego żeby upamiętnić to słoneczne lato, bo było naprawdę super.
Dzięki ekipo z piaskownicy
Zdjęcia: Ewa Jezierska Fotografia
Wszystkie zdjęcia są moją własnością i nie moga być użyte bez mojej pisemnej zgody. Nie wyrażam zgody na ich kopiowanie, rozpowszechnianie czy edycję!
All photos are copyrighted material and may not be used without expressed written permission. Photos may not be copied, used or reproduced!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję :)